Hoera, de vakleerkracht bestaat nog!

Hoera, de vakleerkracht bestaat nog!

In deze moeilijke tijd waarin veel bezuinigd wordt, is het fijn om te zien dat er af en toe nog ergens meerwaarde te vinden is. Vooral het onderwijs heeft veel te lijden onder al deze bezuinigingen. Dit is vaak ten koste gegaan van extra zorg en van de vakleerkrachten. Ook nutsschool Woonstede heeft hier mee te kampen. Ze hebben zich echter hard gemaakt voor het behoud van hun vakleerkrachten en dat heeft zijn vruchten afgeworpen.
Zo is de school uitgeroepen tot sportactieve school. Dat wil zeggen dat kinderen na schooltijd kennis kunnen maken met diverse sporten zoals boksen, judo of zelfs tafeltennissen. Het is de bedoeling dat kinderen zo enthousiast worden dat ze zich opgeven bij een sportvereniging. In het verlengde hiervan wordt er op Woonstede een verlengde schooldag aangeboden; na schooltijd kunnen kinderen bijvoorbeeld dansen, trommelen, maar ook chemie- of schminklessen volgen.
Naast dit alles beschikt de Woonstede ook nog over een vakleerkracht muziek en één voor handvaardigheid/tekenen.
De Woonstede organiseert vier keer per jaar een podiummiddag. Op deze middagen wordt er een optreden verzorgd door twee groepen. Dan werken groep 3 en 4 bijvoorbeeld samen aan een soort mini-musical. Daarnaast is er ook nog ruimte voor de individuele talenten; de een speelt dan piano of viool, de ander zingt een mooi liedje of er treedt een dansgroepje op. Volgens Cora, de muziekdocente, is dit heel leuk om te zien. ‘Ten eerste zijn de talenten die optreden aan het stralen, de kinderen die toekijken, genieten net zo. En dan zie je nog de ouders en leerkrachten glimmen van trots. Dan ben ik blij dat ik daar deel van mag uitmaken.’
Met de handvaardigheid en tekenen worden er weer andere talenten aangeboord. Om Marieke, de handvaardigheid/tekenjuf, te citeren: ‘Het is zo fijn om kinderen op deze manier te mogen begeleiden. Niet eens zozeer om de volgende generatie Picasso’s te kweken, ook leuk natuurlijk, maar meer dat de kinderen een creatieve manier van denken ontwikkelen, oplossingen vinden waar ze niet eerder aan gedacht hebben en zich vooral niet in hun creativiteit geremd voelen. Hier zullen ze hun hele verdere leven baat bij hebben.’
Het zou fijn zijn als de regering de meerwaarde van de vakleerkracht erkent en vooral ook het bijbehorende geldpotje levert, dan zou de vakleerkracht niet meer een uitzondering zijn maar een voldongen feit.