Politici en bestuurders hebben steeds minder (financiële) voeling met de burger!

Ondanks meer inkomen hebben we steeds minder te besteden. De overheid bezuinigt bij het leven en verliest voeling met de burger. De afstand overheid en burger wordt alsmaar groter. Vanwege de als maar oplopende overheidsuitgaven moet men nu bezuinigen. Overheidstekorten die mede zijn ontstaan door een structureel gebrek aan daadkracht, handhaving en controle. De nu noodzakelijke bezuinigingen brengen voor de burger meer kosten voor levensonderhoud met zich mee.

“Neem nou onze minister van volksgezondheid Edith Schippers. Hoe naïef kan men zijn. Getuige alleen al het vrijgeven van de tarieven die tandartsen berekenen aan patiënten. Ze denkt werkelijk dat de marktwerking zijn werk doet. Mensen die dergelijke veranderingen doorvoeren staan helaas té ver weg van de werkelijkheid. Allen die werkzaam zijn in de zorg en verantwoordelijk zijn voor het vaststellen van hun eigen tarieven, zijn net mensen. Net als een gemiddelde ondernemer streven ze naar winstmaximalisatie en zoeken ze de grenzen van het maximaal haalbare op. Elke burger weet dit. Onze bestuurders ontgaat dit”: aldus Frans Lalieu van Hetisjouwgeld.nl.

Steeds meer huishoudens hebben moeite om de eindjes aan elkaar vast te knopen. We hebben het dan niet over de 95% van de Nederlandse beroepsbevolking die momenteel een baan heeft (overigens worden deze door de politiek en de media gehersenspoeld om maar vooral de hand op de knip te houden. Gevolg! Meer werkelozen. Nog meer mensen met een uitkering).
Nee, we hebben het over miljoenen burgers met een toeslag, een bijstandsuitkering, een arbeidsongeschiktheidsuitkering of een andere vorm van uitkering. In bepaalde gevallen worden deze toeslagen en uitkeringen verlaagd en soms zelfs gestopt. Nog even en dan gaan thuiswonende kinderen met een baan, wiens ouders een bijstandsuitkering ontvangen, meebetalen aan het huishouden. Ouders worden namelijk gekort voor het bedrag dat de kinderen verdienen. Hiermee worden de ouders in een keer volledig afhankelijk van de kinderen. De kinderen zelf kunnen geen financiële basis vormen voor hun toekomst.

Maar we zijn er nog niet. Door toedoen van de politiek en de financiële instellingen worden ook de pensioenen gekort, moeten de sociale werkplaatsen inkrimpen, worden de PGB’s voor velen verlaagd dan wel gestopt, stijgen de zorgkosten, stijgen de brandstofprijzen, stijgen de gemeentelijke belastingen, stijgen de energietarieven incl. de kosten voor de infrastructuur en ga zo maar door.
Zolang we het onze volksvertegenwoordigers toestaan om de burger te gebruiken voor eigen politiek gewin, zal het er niet beter op worden. Op bijna alle niveaus zijn ze de voeling met de burger kwijt en ontwikkelen ze beleid om zich vooral persoonlijk te kunnen profileren. Dat dit ten koste gaat van de burger (en daarmee de maatschappij) is hun een zorg. Een politicus heeft nu eenmaal de natuurlijke drang om iets te willen veranderen. Het gaat tenslotte om zijn of haar politieke nalatenschap. Wat ook de kosten mogen zijn of wie uiteindelijk het gelach mag betalen. Ze komen er altijd mee weg. Bovendien lijkt het hen niet te deren. Hoeft ook niet! Ze worden zelf zelden persoonlijk in de eigen beurs getroffen.

Natuurlijk is er altijd een oplossing! De burger moet op zijn financiën letten! Wat de overheid niet lukt, moet de burger maar doen. Van de burger wordt namelijk verwacht dat deze wel de tering naar de nering zet. Echter, ergens houdt dit op. Op het moment dat alle noodzakelijke bezuinigingen zijn doorgevoerd, valt er niets meer te bezuinigen. Het gevolg is dat mensen een structureel tekort aan geld hebben. Men is niet meer in staat om te voldoen aan de financiële verplichtingen voor de eerste levensbehoeften. Op dat moment is er sprake van armoede.