Gemeente Amersfoort laat schadeclaim op Caroline Raat varen

In onderling overleg hebben de gemeente Amersfoort en haar voormalige inwoner, mevrouw Raat, hun geschillen beëindigd. Het begon begin 2012 toen de gemeente meldde dat zij mevrouw Raat als gemachtigde van een Amersfoortse klant de deur uit ging zetten. De gemeente begon mevrouw Raat daarover met brieven en mails lastig te vallen. Zij zette haar illegale voornemen toch door, terwijl de klant dat niet wilde.

Nadat mevrouw Raat in april 2012 op aandringen van de politie de vriendin van de klant met haar kind een paar dagen in huis nam, begon hij mevrouw Raat te pesten. De klant deed een vergeefse poging om met valse verklaringen mevrouw Raat door de rechter haar huis uit te laten zetten. Hij stuurde mevrouw Raat dagelijks liederlijke en dreigende mails en hing beschuldigende posters over mevrouw Raat in de straat. Ook zei de klant tegen de rechter en de politie dat mevrouw Raat hem had aangerand en had gefraudeerd. De gemeente weigerde zonder onderzoek in oktober 2012 hulp aan mevrouw Raat en gaf aan dat de pesterij vooral haar eigen schuld was.

Begin 2013 dacht mevrouw Raat nette afspraken gemaakt te hebben in ruil voor intrekking van haar bezwaren. De gemeente bestempelde haar oude standpunten als misverstand en verklaarde die nooit in te hebben genomen. In mei 2013 weigerde de gemeente nog steeds hulp aan mevrouw Raat tegen een door de klant op haar gerichte bewakingscamera. De gemeente verwees naar de oude standpunten die volgens haar nog golden. Volgens mevrouw Raat waren de afspraken niet meer geldig omdat de gemeente ook veel belangrijke feiten verzwegen had. Mevrouw Raat vluchtte medio 2013 voor de klant naar een geheim adres.

Vanaf augustus 2013 wilde de gemeente van mevrouw Raat bijna 114.000 euro ontvangen. De advocaat van de gemeente lichtte de rechter verkeerd in over allerlei zaken en uitte zich zeer beledigend over mevrouw Raat. Onder meer bleef de gemeente volhouden dat de klant zelf zijn machtiging opzegde, terwijl dat volgens de rechter en de klant zelf niet waar was. Ook beweerde de gemeente steeds dat mevrouw Raat zeer veel procedures had lopen, terwijl die niet bestonden.

De rechter wees de claim van de gemeente af. Toch bleef de gemeente op basis van door haar gestelde, onjuiste feiten doorprocederen. Regelmatig ontving mevrouw Raat van de gemeente intimiderende brieven met sommaties en claims en zelfs deurwaarders op de stoep.

Uit een Wobverzoek bleek in 2016 dat één stadsadvocaat in twee jaar tijd maar liefst 1500 interne mails over mevrouw Raat schreef, en dat bepaald niet op een zakelijk manier. De gemeente schreef vanaf 2012 aan mevrouw Raat veel meer brieven en mails dan andersom. De rechter zorgde ervoor dat de gemeente nog veel meer stukken aan mevrouw Raat moest opsturen en zei dat de gemeentelijke administratie niet op orde was. In september 2017 mislukte mediation nadat de gemeente een geheim bericht hierover lekte naar de krant en de gemeentelijke advocaat hetzelfde deed in een openbare zitting.

De gemeente zei bijna zeven ton aan kosten te hebben gemaakt, waarvoor nooit bewijs is geleverd. Mevrouw Raat had als tegenclaim de jarenlang gemaakte uren van haar en haar advocaten ingediend. Aan dit geschil is nu een einde gekomen.

Voor wie meer wil weten: hier is de pleitnota die op 30 november 2017 in een openbare zitting is voorgelezen.